| مقدار: | |
|---|---|
روش Sioplas:
پلیمریزاسیون پلاسما: روش SIOPLAS به پلیمریزاسیون پلاسما متکی است ، فرایندی که در آن پلاسما برای شروع و حفظ واکنشهای شیمیایی منجر به تشکیل پلیمرها استفاده می شود. پلاسما ، به عنوان یک ماده بسیار پرانرژی از ماده ، محیطی را برای تجزیه مولکول های پیش ساز و تسهیل پلیمریزاسیون فراهم می کند.
کنترل دقیق: یکی از مزایای اصلی روش Sioplas توانایی آن در ارائه کنترل دقیق بر فرآیند پلیمریزاسیون است. پارامترهایی مانند انرژی پلاسما ، ترکیب گاز ، فشار و دما را می توان برای تنظیم خواص پلیمرهای سیلیکون حاصل تنظیم کرد. این امر باعث ایجاد سیلیکون ها با ویژگی های خاص برای برنامه های مختلف می شود.
تطبیق پذیری در ساختارهای پلیمری: روش Sioplas تولید طیف گسترده ای از ساختارهای پلیمری سیلیکون از جمله پلیمرهای خطی ، شاخه ای و متقاطع را امکان پذیر می کند. این تطبیق پذیری امکان شخصی سازی خواص سیلیکونی مانند انعطاف پذیری ، کشش و پایداری حرارتی را فراهم می کند و باعث می شود آنها برای مصارف متنوع صنعتی و تجاری مناسب باشند.
خلوص بالا: محیط پلاسما در روش SIOPLAS به به حداقل رساندن آلودگی کمک می کند و در نتیجه محصولات سیلیکونی با سطح خلوص بالایی انجام می شود. این امر باعث می شود سیلیکونهای مشتق از سیپلاس به ویژه برای برنامه های کاربردی که نیاز به استانداردهای خلوص دقیق مانند الکترونیک یا صنایع پزشکی دارند ، مناسب باشد.
روش مونوسیل:
هیدرولیز پیش سازهای سیلین: روش مونوسیل شامل هیدرولیز مونوکلروسیلان ها یا آلکوکسیسیلان ها برای تولید سیلوکسها است که بلوک های اصلی ساختمان سیلیکون ها هستند. این واکنش به طور معمول شامل استفاده از آب برای شکاف پیوندهای سیلیکون اکسیژن در مولکول های پیش ساز و در نتیجه تشکیل پلیمرهای سیلوکسان است.
پلیمریزاسیون خطی: روش مونوسیل در درجه اول پلیمرهای سیلیکونی خطی یا کمی شاخه ای را به همراه دارد. در حالی که این ممکن است دامنه ساختارهای پلیمری را در مقایسه با روش SIOPLAS محدود کند ، اما در فرآیند تولید سادگی و قابلیت اطمینان را ارائه می دهد و آن را برای تولید در مقیاس بزرگ مناسب می کند.
تولید استاندارد: روش Monosil به خوبی تثبیت شده و به طور گسترده در صنعت سیلیکون برای تولید محصولات سیلیکون استاندارد با خواص سازگار مورد استفاده قرار می گیرد. فرآیند ساده و مقیاس پذیری آن ، آن را به یک انتخاب ارجح برای برنامه هایی تبدیل می کند که کنترل دقیق بر ساختار پلیمری ضروری نیست.
مقرون به صرفه بودن: با توجه به سادگی و مقیاس پذیری ، روش Monosil ممکن است در مقایسه با روش های تخصصی تر مانند Sioplas مزایای هزینه ای را برای تولید در مقیاس بزرگ ارائه دهد. این امر باعث می شود تا برنامه هایی که مقرون به صرفه بودن یک مورد اصلی است ، مناسب باشد.
به طور خلاصه ، هر دو روش Sioplas و Monosil دارای ویژگی ها و مزایای مشخصی هستند و انتخاب بین آنها به عواملی مانند خواص مورد نظر ، الزامات خلوص ، پیچیدگی فرآیند و ملاحظات هزینه بستگی دارد.
